Het Initiatieven Collectief schreef een prachtig document over het ontwikkelingsgericht benaderen van jongeren, die vastgelopen zijn in het onderwijs en een andere manier van aanpak nodig hebben, dan het reguliere onderwijs hun kan bieden. Ik deel hieronder graag de link.

Een artikel dat ons op het lijf geschreven is.
Bij Talentica gaan we ook de jongeren de ruimte geven om eerst te landen, om eerst maar eens te zijn, zichzelf te zijn. Te ervaren dat ze veilig zijn en er geen prestatiedruk is.
Pas daarna ontstaat er geleidelijk aan de ruimte om op ontdekkingstocht te gaan:
‘Waar ben ik, wat mag hier, wat kan hier, wat zou ik willen, wat kan ik al, wat zou ik willen uitproberen?’
Met naast hen, mentoren die hen bemoedigen en steunen, inspireren en enthousiasmeren. Geduldig, invoelend en begripvol. Niet duwen, niet trekken.
Mentoren die weten dat uit je comfortzone stappen, na wat jij allemaal al hebt meegemaakt, doodeng is.
Mentoren die weten, vaak ook door het zelf ervaren te hebben, dat juist buiten die comfortzone het groeipotentieel ligt.
Maar dat heeft tijd nodig, dat komt vanzelf.

Want uiteindelijk wil elke jongere zich ontwikkelen.
Als de jongere zich veilig en op z’n gemak voelt.
Als de jongere in een omgeving is, waar het ontwikkelingsgelijken treft, die min of meer hetzelfde hebben meegemaakt.
Als er een inspirerende omgeving is, met vele creatieve mogelijkheden, waar out-of-the-box ideeën welkom zijn en waar fouten maken alleen maar betekent, dat je aan het oefenen en dus aan het leren bent.

Fijn dat het Initiatieven Collectief bestaat.
Als Talentica sluiten we ons graag t.z.t. bij hen aan.